هدف از آزمون های دو هفته یکبار صرفا فقط سنجش نیست بلکه یادگیری از آزمون و رفع خطا ها و اشباهاتمون هم هست. واسه یادگیری از آزمون، یکی از کارهایی که باید سر جلسه آزمون های آزمایشی (اما در خود کنکور نه) انجام بدیم نوشتن یکی از چهار حرف «ف، ش، ی، م» در کنار بعضی سوالات هست. حرف «ف» رو کنار سوالاتی که فراموش کردیم می نویسیم یعنی اون مطلب رو خوندیم یا مشابه این تست رو حل کردیم ولی الان فراموش کردیم چطوری باید بهش جواب بدیم. حرف «ش» رو کنار سوالاتی که شک دار هستند یعنی شک داریم کدوم گزینه جوابش میشه می نویسیم. حرف «ی» رو کنار سوالی که نمیتونیم سر جلسه آزمون حل کنیم یعنی یادگیری ناقص هست می نویسم، و کنار سوالی که به نظرمون مهم هست هرچند بلد هستیم اما ارزش داره یک بار دیگه هم این سوالات رو بخونیم چون مهم هستن حرف «م» می نویسیم. اگه ما این کار رو سر جلسه آزمون که کاملا ذهنمون متمرکز روی سوالات هست انجام ندیم، بعد از آزمون که رفتیم خونه خواستیم ارزیابی کنیم و از حال و هوای تمرکز کامل روی سوالات آزمون خارج شدیم و کمی هم نسبت به صبح آزمون خسته تر هستیم ممکنه خیلی از سوالات رو یادمون نیاد که شک دار بودن یا نبودن حتی اگه درست جواب دادیم شاید شک دار بوده و شانسی گزینه درست رو زدیم، ممکنه یادمون نیاد کدوم سوال رو فراموش کرده بودیم سر آزمون کدوم سوال یادگیری ناقص و کدوم سوال مهم بوده. این کار به درد ارزیابی آزمون میخوره و در واقع مکمل ارزیابی آزمون هست. پس واجبه که سر جلسه آزمون از این حروف در کنار بعضی سوالات استفاده بشه (ف – ش – ی – م). برای تکمیل کلاسور ارزیابی (دفتر خودآموز) استفاده از این تکنیک واجبه.
ضمنا سوالا «ی» و «م» رو حتی اگه درست جواب دادیم باز هم کنارش مینویسیم «ی» یا «م».
دیدگاهتان را بنویسید